Lech Kunka

Urodził się w 1920 roku w Pabianicach, zmarł w Łodzi w roku 1978.

Studia w latach 1945 – 1951 w PWSSP (obecnie ASP im. Wł. Strzemińskiego) w Łodzi pod kierunkiem m.in. Władysława Strzemińskiego. W latach 1948-1949 przebywał na stypendium w pracowni Ferdynada Legera w Paryżu. Po uzyskaniu dyplomu rozpoczął pracę w macierzystej uczelni.

Od początku aktywnie uczestniczył w tworzących się awangardowych środowiskach artystycznych. Współtworzył grupę ST-53 w Stalinogrodzie/Katowicach, do której z Łodzi należał Stefan Krygier, a której członkami byli m.in. Urszula Broll, Stefan Gajda, Zdzisław Stanek, Maria Obręba. Po dwóch pokazach zamkniętych grupa ujawniła się na katowickiej wystawie w roku 1956, a następnie w krakowskim Pałacu Sztuki i później w Galerii "Krzywe Koło" w Warszawie. Z okazji warszawskiej wystawy Julian Przyboś pisał:"Katowiczanie mają ambicję połączoną ze skromnością i chęcią sumiennego opanowania nowych sposobów kształtowania i zestroju kolorów, sposobów nowoczesnych. Oni obok niewielu młodych w Polsce pracują nad przyswojeniem sobie zdobyczy europejskiej sztuki XX wieku."

Wziął udział w słynnej wystawie w warszawskim "Arsenale", w t.zw. wystawie "ośmiu" w Łodzi, a także w "Wystawie Plastyków Łódzkich" ze Stefanem Wegnerem, Teresą Tyszkiewiczową, Romanem Modzelewskim, Antonim Starczewskim, Stanisławem Fijałkowskim i Leną Kowalewicz-Wegnerową / jeszcze wówczas, w 1956 roku, w Klubie „Krzywego Koła” w Warszawie. Uczestniczył w II Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 1957 roku.

Był członkiem grupy "Piąte Koło", a także uczestniczył w spotkaniach w łódzkim ZLP organizowanych przez grupę "Nowa Linia".

W latach 50. malował głównie dynamiczne, uproszczone w formie figuratywne obrazy; zestawiał kontrastowe plamy barwne, stosował mocny kontur. Pod koniec lat 50. jego sztuka znalazła się w obszarze abstrakcji i rozwiązań strukturalnych. Jego obrazy zdają się być plastycznym zapisem fascynacji mikro i makrokosmosem. Przewodnim motywem przetwarzanym w różnych konfiguracjach stało się koło.

W 1965 roku uczestniczył w I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu. W swoich pracach używał programowo niekonwencjonalnych materiałów produkowanych przemysłowo, n.p. kauczukowych korków, plastikowych listew, przemysłowych lakierów. Wykorzystywał również fotografię.

Prace w zbiorach m.in. Muzeów Narodowych w Warszawie. Wrocławiu, Szczecinie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Historii Miasta Łodzi oraz w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.

Grzegorz Musiał

Materiały pochodzą z katalogu wystawy: 100% ABSTRAKCJI- Nowocześni w Łodzi 1955 – 1965, Łódź, marzec – kwiecień 2004, wydawcy: Galeria 86, Amcor Rentch. Kuratorzy wystawy: Janusz K. Głowacki, Grzegorz Musiał Współpraca: Janina Ładnowska Koncepcja i merytoryczne opracowanie katalogu: Janusz K. Głowacki, Grzegorz Musiał Zdjęcia: Ryszard Olczak, Piotr Tomczyk

Udostępnione na naszych stronach dzięki uprzejmości Galerii 86.